(Met) een mond vol tanden!

Nog maar 3 weken en 6 dagen te gaan.. Het klinkt misschien niet lang, maar het is voor ons lang genoeg om nog te kunnen genieten van het prachtige eiland Curaçao.
Nu 47 dagen in Curaçao.. waarvan 37 stranddagen, 40 dagen met zon, stappen en veel luieren beginnen we toch ook wel weer uit te kijken om naar het koude Nederland te gaan.

De week begon met een luie bewolkte maandag. Vandaag hebben we niets meer gedaan dan luieren in de tuin, powernappen, te hangen en te eten.. SAAI!

Trrring.. om 06.45AM ging de wekker de volgende morgen alweer. VROEG! Dit omdat we om 07.30AM een afspraak hadden bij de orthopeed in het ziekenhuis.
Vanwege het feit dat Mabel met haar manke voet voorlopig niet kan autorijden, was het de taak aan Puck om illegaal (geen getekende bestuurder) en voor het eerst de auto te besturen. Dat was natuurlijk nog best spannend.
Hmm.. Afspraak dachten wij?! Bij aankomst bleek de wachtkamer al vol met kreupele patiënten met gebroken armen, vingers, benen en voeten te zitten.. Blijkbaar is het hier normaal om iedere patiënt op hetzelfde tijdstip op te roepen, zodat misschien niemand volgens Antilliaanse mentaliteit te laat is.

Rond 09.00AM werden we omgeroepen en moesten we meelopen naar een afgelegen gipskamer. Hier zaten een gipsmeester, de orthopeed en een assistent van de orthopeed. De orthopeed en de assistent bekeken de foto, terwijl de gipsmeester het gips eraf hield. DAMN.. wat een lucht kwam daaronder vandaan zeg! JAKKES!

Vervolgens wilden de orthopeed en assistent op basis van het bekijken van de foto gokken waar de breuk zat.. Jullie raden het misschien al.. hij zat er dus echt helemaal naast! BELACHELIJK!

Vol verbazing klopt mijn hart.. Uhh, ik bedoel stond de orthopeed minuten lang te staren naar de röntgenfoto?!
Vervolgens was het voor iedereen tijd om eerst op hun gemak een foto te maken van de (voor hun vreemde) röntgenfoto. De assistent benadrukte dat dit een foto kon zijn voor het Guidness Book of Records (HAHA!), met als titel: de kreupele patiënt met de meest onmogelijke vreemde breuk!

Na het schieten van ongeveer tien foto’s en het maken van wat flauwe grappen, vond ik het wel weer welletjes en tijd om het verdere beleid te bespreken.
Na een lang onnozel gesprek, werd duidelijk dat de orthopeed niet wist wat hij met de breuk aan moest. Het enige wat meneer mij kon vertellen was; ongeveer 6 weken op krukken lopen, niet stappen, niet lopen, rust houden & nike airmax dragen. Enne ohja.. het kan nog wel maanden duren! SHIT!

Al met al ben ik niks wijzer weer uit de gipskamer gestrompeld. Tijdens het verlaten van de gipskamer dachten we het gedeelte zorg wel af te kunnen sluiten.. Helaas zaten we binnen enkele seconde met een puffende, lijkbleke, enorm zwetende, duizelige Mabel weer in de wachtkamer. PFF.. Na een kwartier half liggend te rusten, water, suiker en hulp van lieve Puck konden we dan eindelijk het ziekenhuis verlaten. Zonder Puck was Mabel deze weken NIKS!

De conclusie van deze ochtend was dus.. het stinkende, zwetende gips, wat ervaring en nog meer guldens armer!

De rest van de dag regende het, was het tijd om nog even wat aan school te doen en vroeg naar bed te gaan.

WOENSDAG – Vandaag ging de wekker vroeg om boodschappen in te slaan voor de kerstdagen. Alhoewel dat heel anders gevierd wordt dan in Nederland, vonden we het toch belangrijk om voldoende eten in te slaan.

Om 09:30 gingen we van huis weg, en om 12:15 waren we weer thuis. ONGELOFELIJK! De supermarkt lijkt hier soms wel een attractie, en wat een DRUKTE!
In de avond hadden we afgesproken om met wat meiden van school naar de nachtmis in de Fortkerk te gaan. Dit was heel bijzonder om mee te maken. GAAF!

De volgende dag, ook wel de eerste kerstdag begon helaas weer bewolkt. Om de kerstsfeer erin te brengen hadden we bedacht om zelf een kerstbrunch te maken. Met een ei, een broodje, een pannenkoekje & een sapje konden we heerlijk genieten in de tuin.
Om 12.00 hadden we afgesproken om met de familie in Nederland te Skypen. Zo konden we toch nog meegenieten van de gehaktballen van oma, de tiramisu van papa, de lach van Inge, de humor van opa en natuurlijk de hele familie bij elkaar.

In de avond was het voor ons tijd om te genieten van de eerste kerstavond, samen met 5 andere studenten en twee lieve Antilliaanse mensen. Om 20.00PM hadden we afgesproken bij het andere studentenhuis.
Hier werden we opgewacht door Pony en zijn vriendin Menouschka. Pony is de bewaker van Villa Azul, en is gek op zijn tweeling dushi’s.
Deze avond hebben we gelachen, gedanst, gezongen en uiteraard genoten van heerlijk eten & elkaar. LEUK!

VRIJDAG – De dag begon weer vroeg met een kleine kopie van de kerstbrunch.
Vervolgens was het tijd om bij te komen van al dat lekkere eten, en tot rust te komen voor de volgende kerstavond.
We hadden afgesproken om ons dag te vervullen bij Saint Tropez Ocean Ciub. Dit is een club met een heel mooi zwembad die overloopt in de zee. GAAF!
Ondanks dat we nog aan het genieten waren van al het eten van de vorige avond, hebben we op aanrader van een vriendin van Britt genoten van een heerlijke lunch. Al met al was dit een echte relaxte TOP middag!

’s Avonds werden we bij vier meiden verwacht, om hier samen met 18 andere studenten van de minor te gaan barbecueën. GEZELLIG!
Na veel gezelligheid en eten vertrokken bijna alle studenten naar de ALLERGROOTSTE full moon party van het hele eiland op Kokomo Beach. Aangezien het gips er net af is, de pijn nog niet volledig weg is en Mabel nog op krukken loopt zat dit er helaas voor ons niet in. Wel hebben we deze avond vervult door samen met medestudent Ruth een film te kijken. GEZELLIG!

De volgende dag waren we vroeg wakker, maar van plan om alles op ons gemak te doen. Doordat de twee jongens dol zijn op uitslapen, hebben wij er vandaag voor gekozen om samen te genieten op Mambo Beach. Enne.. wat was dat een lekkere dag met zijn tweeën zeg!

Ohja.. nog iets! Op de toeristische stranden kunnen wij elke keer weer GENIETEN van de hilarische, leuke uitspraken van de Hollandse families. Wel heb je door die starende, vier keer terugkijkende, roddelende mensen het gevoel alsof we soms een attractie zijn..
Enkele uitspraken die we voorbij hebben horen komen zijn:
- He Pascal, zullen we vragen welke zonnebrand zij gebruiken?!
- Bente, zo bruin zal je niet worden hoor.. Het zullen wel twee
meiden zijn die hier wonen!
- Zo moet je kijken, dat lijken net twee Antillianen!
- He meiden, wonen jullie hier?!

ZONDAG – Vandaag gaan we naar Jan Thiel om de enige echte Gerard Joling te spotten. Als we geluk hebben kunnen we nog even op de foto met hem (HAHA!). YEAH!

Wat betreft ons project, dit gaat GOED! Afgelopen week hebben we ons concept eindproduct ingeleverd. YEAH!
Het enige wat wij nog moeten doen zijn wat kleine verslagen schrijven, het verwerken van feedback én uiteindelijk het voorbereiden van de presentatie. Het einde is in ZICHT!

Enne, nog wat informatie over de kreupele.. De ene dag gaat beter dan de andere dag. Helaas is er vanwege de pijn en verdikking nog geen mogelijkheid om schoenen te dragen, te lopen, te feesten en geheel voor mezelf te zorgen. Het lopen op krukken gaat wat moeizaam, alles kost twintig keer zoveel moeite, MAAR ik krijg er wel gratis SPIERBALLEN bij. En wat ben ik BLIJ met de verzorging, vermaking én ondersteuning van Puck. Al met al komt alles GOED!

Wij wensen jullie nog fijne vakantiedagen en alvast een gelukkig 2015!

Dikke knuffel voor alle lieve vrienden, familie en kennissen!